Skip to main content

A miracle.


Zondag 19 Maart
Lieve help wat een wonder! Maar ik heb eidelijk eens goed geslapen en ik ben het  met de kinderen en mijzelf eens dat wij het wel goed hebben. Alleen is dat is nooit alleen zijn is vreselijk. Ik heb een gordijn om mijn bed aan het voeteneinde gemaakt.  Een klein beetje alleen ben ik dan. WE hebben een voorbeeldige zaal waar een goede geest heerst. De kinderen hebben bij hun interneering zoo flink gehandeld en gewerkt en veel meegenomen - alleen wil ik nog steeds niet tevreden zijn over het feit dat ze zoo alles alleen moesten doen arme schatten! Waarom moet alles zoo gebeuren? God wilde het zeker zo hebben.

Sunday 19 March
My goodness what a miracle! I had a good night's sleep at last and the children and I are agreed that we are doing quite well. Only not ever being alone is terrible. I have fashioned a curtain around the foot end of my bed. I am then just a little bit alone. We have a wonderful group in our room which keeps up a good spirit. At their internment the children behaved and worked so bravely and took so much with them - I am just still not happy with the fact that they had to do it all on their own poor darlings! Why does it all have to happen this way? It must be God's will.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Daily life in Camp

Maandag 20 Maart Zoo alleen alles hebben moeten doen - arme schatten.  Waarom moet toch alles zoo gebeuren. God willd het zeker zo heben. heeft hij mij die schrik willen besparen - of willde hij dat ik alles zoude verliezen dat waarde heeft b.v. alle waardevolle papieren die de meisjes vergeten hebben!!? En al mijn prachtige handwerken en al mijn silver. Monday 20 March To have had to do everything alone - my poor darlings. Why is this happening. God must have wanted it this way. Did he want to spare me the shock - or did he want me to lose everything of value e.g. all the important documents the girls forgot to bring. And all my beautiful handcrafts and all my silver. Dinsdag 21 Maart We beginnen de menschen te leren kennen - wij merken dat er een stroming is tegen de duitsche vrouwen!! Het raakt me niet en ik maak geen papier vuil met al de gesprekken over dat onderwerp!! Ik leerde echter heel wat aardige vrouwen kennen die ook voor een mof wat voelen! Er is hier wel
1 comment
Read more

About this blog

I have created this blog to read and communicate to my family members the content of the diaries, notes, letters and other writings I have from my grandmother Meta Peelen-Reith. Meta lived in the first half of the 20th century and experienced two world wars. The last one killed her when she succumbed to the effects of the malnutrition and dysentery she endured in the Japanese Concentration Camp on Java that she was interned in in 1944. She died on 25th August 1945, ten days after Japan surrendered. Meta kept a diary in those camp days, using a school exercise book. She took a great risk to keep this diary, because paper and pencil was forbidden by the Japanese camp guards and punishment was brutal for those who transgressed this rule.  The diary is written in Dutch in pencil, and overwritten in ink later, it seems, and it is sometimes difficult to read, because the writing is faded and smudged in places. As I go through the diary I'll provide both the Dutch original t
Post a Comment
Read more

Her last portrait

I've been sorting family photos and documents and found this pencil drawing of Meta done in 1944 in Camp Ambarawa. It might have been done soon after she arrived in the camp because she looks quite well, though thinner in the face than could be seen in earlier photos. The artist was Mrs D van den Palm. I wonder what happened to her. Perhaps she did not survive camp either. Meta Peelen-Reith passed away in Camp Ambarawa on 25th August 1945.
Post a Comment
Read more