Diary by Meta Peelen-Reith about her time in camp Ambarawa.

 First page in diary and first 6 days entries.

Zondag 19 Maart Lieve help wat een wonder! Maar ik heb eidelijk eens goed geslapen en ik ben het  met de kinderen en mijzelf eens dat wij het wel goed hebben. Alleen is dat is nooit alleen zijn is vreselijk. Ik heb een gordijn om mijn bed aan het voeteneinde gemaakt.  Een klein beetje alleen ben ik dan. WE hebben een voorbeeldige zaal waar een goede geest heerst. De kinderen hebben bij hun interneering zoo flink gehandeld en gewerkt en veel meegenomen - alleen wil ik nog steeds niet tevreden zijn over het feit dat ze zoo alles alleen moesten doen arme schatten! Waarom moet alles zoo gebeuren? God wilde het zeker zo hebben. Sunday 19 March My goodness what a miracle! I had a good night's sleep at last and the children and I are agreed that we are doing quite well. Only not ever being alone is terrible. I have fashioned a curtain around the foot end of my bed. I am then just a little bit alone. We have a wonderful group in our room which keeps up a good spirit. At their int

Zaterdag 18 Maart Wij zijn al ingedeeld voor corvee. Ik ben kamerleidster, Annemarie moet in het ziekenhuis werken, Gretel misschien ook als leerling dweilen enz, enz. De kamer is nu anders ingedeeld. We hebben een familie bijgekregen, Mevr van Loker in Campagne. Mevr Scholtemeyer is verhuisd.  Een goede ruil voor ons. Een zeer prettige familie zijn die familie v. L.Ca. Saturday 18 March We have all been assigned duties. I am the room leader. Annemarie will work in the hospital. Gretel maybe as well, mopping floors as  a student etc, etc. The room is now set up differently. Another family has joined us. Mrs van Loker in Campagne. Mrs Scholtemeyer moved out. A good exchange for us. The v.L.Ca are a most pleasant family. Diagram of room

Vrijdag 17 Maart Wij hebben een goede kamer maar we moeten ons tevreden stellen met 1m plaats op planken.  Ik slaap in de hoek tegen de muur aan - de meisjes naast mij. Onze koffers zijn een chaos en ik weet niet waar ik beginnen moet. Tijd om te denken hebben we niet en als we ‘s avonds een beetje op order zijn vallen we doodmoe op bed. Slapen kan ik nog niet - Rein, mijn geliefde man, Edwin, Willi, Reini, jullie weten niet wat ons overkomen is. God gehoede ons en geve ons kracht en gezondheid. Friday 17 March We have a good room but we must be content with 1metre space on the benches. I sleep in the corner against the wall - the girls next to me. Our suitcases are a mess and I don't know where I should start. We have no time to think and by the evening when we have cleaned up a little we fall worn out in bed. I still cannot sleep - Rein, my beloved husband, Edwin, Willi, Reini, you don't know what happened to us. God keep us and give us strength and health.

Donderdag 16 Maart 1944 Mijn lievelingen en ik hadden een slechte nacht - we hebben ons dapper gehouden - maar het is zoo zwaar, zoo ontzettend zwaar! Ik heb in een stuk door gebeden. God laat mij vergeten. Mijn huis - onze papieren zijn achter gebleven. Ons zilver, al ons linnen - alle mooie schilderijen - het is vreselijk. Alle kleren van mijn man en mijn arme jongens zijn weg! God geve ons vergetelheid, ik smeek om niets anders. Eerst moet ik los komen van alle bezit die wij moesten achterlaten. Het is nog te zwaar maar iedereen is zoo hartelijk voor ons dat het wel zal gaan. Thursday 16 March 1944 My darlings and I had a bad night - we kept up a brave face - but it is so difficult, so very difficult. I prayed constantly. God, let me forget. My home - our documents were left behind. Our silver, all our linen - all our beautiful paintings - it is terrible. All my husband's and my boys' clothes are gone! God give us forgetfulness, I beg for nothing else. First I must