Getting more comfortable and numbered

Maandag 24 April
De loods wordt opgeruimd en Gretel maakt een leuke bank uit planken en een met hooi gevulde tiker. Ik maak een hooikist voor onze kokerij eveneens uit een tiker met hooi gevuld. We krijgen onze nummers. Ik heb No 22252 dus de twee laatste cijfers precies mijn leeftijd. A. heeft 53 Gretel heeft 54. Mevr Base 55.

Monday 24 April
The shed is tidied up and Gretel fashions a nice bench from timber and a tiker filled with hay. I make a haybox for our cooking also from a tiker filled with hay. We get our numbers. I have 22252 so the last two figures are exactly my age. A. gets 53 Gretel gets 54. Mrs Base 55.

Dinsdag 25 April
Weer iets nieuws. Alleen die zin hebben en krachtig genoeg moeten gras snijden and patjoelen!! Ik heb geen zin en vertik het.

Tuesday 25 April
Another new thing. Only those who want to and are strong enough have to cut grass and patjoelen!! I don't want to and refuse.

Comments

A strange dream

During the night from 15 to 16 February 1945 I dreamed that Mary Ockhuyzen and us were adrift in a wild river. We, Annemarie, Gretel and I grabbed a boat and came ashore. She wanted to climb a wall on the shore but there were snakes everywhere and she didn't dare to climb up and she slid off into the river because she was tired. We looked everywhere but couldn't find her. In de nacht van 15 op 16 Feb 1945 droomde ik dat Mary Ockhuyzen met ons in een woesten rivier dreef. We, An, Gr en ik pakten ons aan een boot vast en kwamen an land. Zij wilde een muurtje aan 't oever klimmen maar overal waren slangen en zij durfde er niet op en omdat zij moe was glee zij weg in de rivier. Wij zochten alles af maar vonden haar niet. 11 Aug 45 Reini is jarig - geen koffie op bed maar tante Rut ( Mevr Kersten) schuift ons een beker hete thee onder de klamboe. Reini, onze gedachten zijn bij jou geliefde jongste. God behoede jou! 26 jaar, een man ben je geworden in de gevangenschap. Wat...

Her last portrait

I've been sorting family photos and documents and found this pencil drawing of Meta done in 1944 in Camp Ambarawa. It might have been done soon after she arrived in the camp because she looks quite well, though thinner in the face than could be seen in earlier photos. The artist was Mrs D van den Palm. I wonder what happened to her. Perhaps she did not survive camp either. Meta Peelen-Reith passed away in Camp Ambarawa on 25th August 1945.

Daily life in Camp

Maandag 20 Maart Zoo alleen alles hebben moeten doen - arme schatten. Waarom moet toch alles zoo gebeuren. God willd het zeker zo heben. heeft hij mij die schrik willen besparen - of willde hij dat ik alles zoude verliezen dat waarde heeft b.v. alle waardevolle papieren die de meisjes vergeten hebben!!? En al mijn prachtige handwerken en al mijn silver. Monday 20 March To have had to do everything alone - my poor darlings. Why is this happening. God must have wanted it this way. Did he want to spare me the shock - or did he want me to lose everything of value e.g. all the important documents the girls forgot to bring. And all my beautiful handcrafts and all my silver. Dinsdag 21 Maart We beginnen de menschen te leren kennen - wij merken dat er een stroming is tegen de duitsche vrouwen!! Het raakt me niet en ik maak geen papier vuil met al de gesprekken over dat onderwerp!! Ik leerde echter heel wat aardige vrouwen kennen die ook voor een mof wat voelen! Er is hier...

Diary by Meta Peelen-Reith about her time in camp Ambarawa.

Search This Blog